Postulujemy unormowanie kwestii niejednolitego sposobu nadawania statusu osoby bezrobotnej przez PUP oraz odejście od błędnej praktyki pozbawiania lub braku nadawania takiego statusu osobom będącym społecznie członkami zarządów organizacji pozarządowych.
Ww. tezę zawarto w ramach #prosteNGO. Wiąże się ona z coraz częstszą praktyką odmawiania nadania statusu osoby bezrobotnej członkom zarządów organizacji. Punktem odniesienia do owej praktyki jest przede wszystkim I OSK 3204/15 – Wyrok NSA z 2017-03-01 [dostęp: 2019-29-03] wydany w sprawie członka zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą. Sąd jednoznacznie wskazuje w nim, że na podstawie badania sytuacji przedstawionej w tym konkretnym przypadku, osoba pełniąca funkcję członka zarządu organizacji prowadzącej działalność gospodarczą nie jest na tyle dyspozycyjna, aby mogła podjąć zatrudnienie, a tym samym spełnić definicję osoby bezrobotnej.
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w definicji osoby bezrobotnej posługuje się m.in. sformułowaniem: „Bezrobotny oznacza osobę (…) zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub w danej służbie albo innej pracy zarobkowej”.
Jak interpretować ową „zdolność” i „gotowość”? Niestety, wprowadzanie w ustawie „nieostrych” pojęć, nie pozwala jednoznacznie określić sytuacji osoby ubiegającej się o status bezrobotnej.
W przywołanym wyżej wyroku Sąd podkreśla, że wyrok jest wynikiem analizy konkretnej sytuacji. Niestety część urzędów pracy przyjęła wyrok jako wytyczną do sposobu postępowania w każdym przypadku nadawania statusu osoby bezrobotnej osobie będącej członkiem zarządu organizacji.
Uważamy, że pozbawianie prawa do otrzymania statusu osoby bezrobotnej osób angażujących się społecznie nie tylko jest praktyką błędną, jak i nieracjonalną, premiującą bierne postawy.
Zapoznaj się z pełną treścią #prosteNGO!
[su_spacer size=”10″]
